Ανάρτηση fb 31/8/2022 του Γεωργίου Γιαννάκη
Θα αναφερθώ στην μεγάλη πείνα του σαράντα ένα σαράντα τέσσερα. Πόσος κοσμάκης έφυγε από την πείνα. Τα αστικά κέντρα υπέφεραν περισσότερο αλλά και η ύπαιθρος δεν πήγαινε πίσω. Στα μέρη τα δικά μας ευτυχώς είχαμε την λίμνη των Γιαννίνων με τα ψάρια της και προπάντων εκείνη η τσίμπα έσωσε κόσμο είναι περίπου σαν την μαρίδα την έφτιαχναν με πράσο στο ταψί.
Γκόρτσα απίδια βελάνια πατάτες και να τρώνε χόρτα τσουκνίδες γαιδουράγκαθα.
Η μπομπότα ήταν είδος πολυτελείας το κριθαρένιο ήταν πάντοτε στο τραπέζι άμα υπήρχε και αυτό από κριθάρι που παρασκευάζονταν απο κριθαρένιο σαν όπως το σιτάρι ήταν μαύρο και λιγότερο θρεπτικό Σιμιγδαλένιο ψωμί. Λέγεται έτσι γιατί σμίγανε το κριθάρι με το σιτάρι.
Επίσης τα γκόρτσα τα άφηναν λίγο να γίνουν μέσα σε μια σκάφη μέχρι κάποιο καιρό ξερένωνταν μετά τα αλέθανε και κάναν το ζυμάρι.
Βελάνι αφού τα μάζευαν απο τα πουρνάρια τα ξεφλοδόύσανε με το μαχαίρι τα έβραζαν με τρία νερά για να έφευγε η πίκρα μετά τα κοπανούσαν γινώτανε χυλός και τα έριχναν στο ταψί αλλα ηθελε πολύ ώρα να ψηθεί.
Πατατόψωμο έβραζαν πατατες τις ξεφλουδιζαν τις λίωνανε και αφού άλειφαν το ταψί με λίγο λάδι εάν υπήρχε με το δάχτυλο στη γούλι ίσα όσα μια στάλα ρίχναν το χυλό στο φούρνο και έτρωγε η φαμίλια ξυπόλητη
λαχανόπιτα. Ριχναν λίγο μπομποτάλευρο με νερό το ρίχνανε στο ταψί κάτω να μη κολλήσουν τα λάχανα που τα είχαν ετοιμάσει όπως την κανονική λαχανόπιτα έριχναν από επάνω τον χυλό και εσκέπαζαν τα λάχανα
Κρεμμυδοζουμι. Το φαγητό αυτό που το πρόλαβε και η δικιά μου γενιά γινόταν μόνο με κρεμύδια νερό και αλάτι και όσοι είχαν και λίγο λάδι το φαγητό αυτό προσφερώταν στις λεχώνες
Tραχανομπατζίνα όταν τον τραχανά τον εμαγείρευαν με μπομποτένιο αλέυρι το φαγητό αυτό λεγόταν τραχανομπατζίνα.
Αυτά και άλλα πολλα έκανε ο άνθρωπος για με τόσες στερήσεις με την μπομπότα την ζεστή γιατί άμα ήταν κρύα δεν τρωγόταν με το λιγο καθάριο ψωμί που μας το λέγαν έτσι γιατί ήταν από ΄καθαρό σιτάρι πού μας κυνήγαγε μάννα μας όταν το τρώγαμε ζεστό γιατί δεν φτούραγε ξερό για να μην χρειαστούμε ορθοδοντικό είχαμε και τα καλά μας ]σήμερα τα παιδιά τρώνε μικρά ρευστά φαγητά και δεν εξασκούνται τα δόντια] μην ξεχάσω εκείνο το πλιγούρι που ο Θεός να το έκανε φαγητό που το τρώγαμε στο σχολειό.
Τώρα τι τα γράφεις θα με ρωτήσει ένας νέος που ίσως με διαβάσει μπάς προβληματιστεί για αυτά που πέρασαν οι παππούδες του και οι πατεραδες του και εμείς οι παλαιότεροι ας κοιτάμε και λίγο πίσω και να μήν αστοχάμε την κάπα την τραγίσια και του πάππου τα γρουνοτσάρουχα.
