(Αφήγηση Δημήτριος Γεωργ. Τάτσης)
«Ο MAΝΘΕΛΑΣ»
Όπως είναι γνωστό στους μεγαλύτερους σε ηλικία Κραψίτες, ο Δρίσκος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κατοικείτο από Γερακαρίτες σε όλα τα ορεινά και μέχρι τον Προφήτη Ηλία Δρίσκου.
Τα χωράφια και γενικά όλη η περιοχή, ανήκε στο χωριό Γερακάρι, εκτός από τα παραποτάμια τμήματα, Ταμπίζοβο, Σαντό, Ποταμιά (κοβέτσια, νασιογιανέϊκα, μπαρκέϊκα).
Οι Κραψίτες σιγά, σιγά ανέβαιναν από τα παραποτάμια τμήματα στα ορεινότερα, αρπάζοντας τα χωράφια των γερακαριτών και εγκαθίσταντο με τα ζώα τους.Κάθε μέρα οι Γερακαρίτες βίωναν ξυλοδαρμούς τις αρπαγές με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την περιοχή του Δρίσκου.
Το έτος 1953, έγιναν τα τελευταία προσωρινά μέτρα για κάποιες διεκδικήσεις που είχαν στα νότια ορεινά τμήματα του Δρίσκου.Τελικά, με απόφαση των δικαστηρίων δόθηκε τέλος των διεκδικήσεων με τους Γερακαρίτες.
Τώρα θα αναφερθώ σε ένα τελευταίο επεισόδιο ξυλοδαρμού μεταξύ Κραψιτών-Γερακαριτών.
Στο Δρίσκο, στην περιοχή σήμερα που είναι τα σπίτια των Χροναίων, ζούσε ο ήρωας ο «ΜΑΝΘΕΛΑΣ», άνδρας ψιλός, δυνατός με κυκλοπιαία εμφάνιση όπως ομολογούσαν οι γέροντες στο Δρίσκο όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο.
Ο τελευταίος Γερακαρίτης που καλλιεργούσε τα χωράφια στο Δρίσκο ήταν ο Τσαρανίκας φίλος του Μανθέλα, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την φιλία του συνέχιζε να καλλιεργεί τα χωράφια του στη σημερινή θέση Τσαρανίκα.
Ο Μανθέλας σαν φίλος τον ειδοποίησε να μην καλλιεργήσει τα χωράφια από την επόμενη χρονιά. O Tσαρανίκας δεν έλαβε υπόψη την απόφαση του Μανθέλα.
Έτσι, την επόμενη χρονιά έσπειρε τα χωράφια με καλαμπόκια και όταν αυτά έγιναν για σκάλισμα για δεύτερη φορά του είπε να τα εγκαταλείψει.Ο Τσαρανίκας όμως πήρε κάμποσες γυναίκες και πήγε να σκαλίσει τα χωράφια.
Ετσι ο Μανθέλας τον παρακάλεσε να φύγει, εκείνος όμως δεν έφευγε και το κακό δεν άργησε να γίνει! Ξύλο, φωνές, έσκισε τα ρούχα των γυναικών όπως ομολογούσαν οι γέροντες, τον δε Τσαρανίκα του έδωσε τέτοιο ξύλο, που τον άφησε αναίσθητο, τον έριξε πανοσάμαρα στο άλογο και το έδιωξε προς το ΓΕΡΑΚΑΡΙ, τις δε γυναίκες τις έδιωξε.
Για να τονίσουν την συμπεριφορά του ΜΑΝΘΕΛΑ , έλεγαν πως μία γυναίκα που ήταν νεόνυμφη, δεν την χτύπησε και την παρακάλεσε να φύγει για το σπίτι της.
Αυτό, ήταν το τελευταίο επεισόδιο για την κατοχή του Δρίσκου και έκτοτε οι Γερακαρίτες δεν τόλμησαν να ξεναπεράσουν την Ανατολική Πλευρά του Δρίσκου, ώσπου και δικαστικώς, όπως προανέφερα έχασαν την δυνατότητα αυτή.
